0
0
Maandag 12 augustus 2019
Vandaag trekken we weer verder naar Candi Dasa. Onze chauffeur wist een mooie route door de bergen, langs de vulkaan. Wel iets omrijden, maar ja. We werden opgehaald door een vriend van onze chauffeur. Na wat gestoei met de koffers vertrokken we van het hotel met de prachtige tuin. Deze chauffeur sprak niet zo goed Engels, maar met Google translate erbij, kom je tegenwoordig een aardig eind.
Het was best een eindje rijden door de bergen. We kwamen langs allerlei dorpjes. We stopte heel even bij een tempel, maar zijn toch niet naar binnen gegaan. Daar zag Etienne zijn kans voorbij gaan om een foto te maken van de ingang van de tempel met op de achtergrond de Baturvulkaan. Een mevrouw maakte direct van de gelegenheid gebruik, misschien wilde Etienne nog wel een zakje mandarijnen kopen.
http://www.werkhoven.nu/wp-content/uploads/2019/08/img_2106-1-1.movGelukkig stopte we verderop weer, bij een restaurant met een prachtig uitzicht op de vulkaan. Prachtig terras, alleen waaide je er bijna weg. Quinn opperde nog dat hij het uitzicht erg vond lijken op waar we met de fietstocht gestart zijn. Afijn, we bestelde een lunch. Etienne en Quinn de popcorn-chicken, Lois een tomatensoep en ik kip met zoetzure saus. Mijn portie zag er goed uit, maar de porties van Quinn en Etienne….. je kon de bodem zien. Etienne pissig ? “Is this normaal”? Die ober kijkt in het bakje. That’s popcorn chicken… “Popcorn is very much when i buy it at the cinema” zei Etienne ???. Wij lachen natuurlijk, we noemen geen namen, maar we zagen toch bepaalde trekjes van iemand naar boven komen ??. Of hij het wilde ruilen met het zelfde gerecht als die van mij. En voordat Quinn nog iets kon zeggen. Riep Etienne “Yes!! I wanna change”. En daar ging de popcorn-chicken voorbij aan de neus van Quinn de keuken weer in?.
Het was fris door de harde wind, dus snel terug naar de auto om verder te rijden. Goh die restaurantjes lijken echt wel heel erg op die van de fietstocht. En ja hoor, nog geen 500 meter verder, rijden we zo langs het restaurant waar we toen de fietstocht begonnen ??.
Na wat smalle wegen in de bergen, wat hobbels en bobbels en een paar keer de weg vragen kwamen we aan bij ons hotel Crystal Beach. Prachtig hier. Direct aan het strand. Heerlijk bedjes, echt lekker genieten. Ook wat nieuwe harige vriendjes ontmoet.
We hebben toch ons reisschema iets aangepast. We hebben de laatste stop bij Sanur geruild voor nog een paar nachten in Kuta (Légian) om lekker te surfen.
Lois lag al lekker te slapen, mooie gelegenheid om de kamer te versieren voor Lois. Je zult morgen maar jarig zijn op zo’n mooi plekje.
Daarna al wandelend naar het Vietnam Veterans Memorial. Eerst geprobeerd om nog een step te bemachtigen, maar zonder goede WiFi gaat dat allemaal niet zo soepel.
Door al dat gewandel en ondertussen brak het zonnetje weer door, waren we wel toe aan een pauze en wat eten en drinken. Het was inmiddels ook alweer 15.30 uur. Bij Cosi wat gegeten, het eerste tentje wat we tegen kwamen. Het was wel lekker, maar niet echt Cosi.
Later op de avond op de hoek nog even Mc gehaald, dat wordt straks afkikken van de fastfood. Nog even ruzie gemaakt met de Spaanstalige medewerkers van de Mc over de Nuggets, 2x 10 stuks waren $ 9,98 en 20 stuks $ 5,00. Maar met enige bemoeienis van de Engels sprekende manager kregen we de 5 dollar terug. Kunnen we toch weer gebruiken voor een Uber-ritje!
