All posts by bri9itte

Tooth fairy @Fremontstreet

0 0
Read Time:2 Minute, 3 Second

Woensdag 16 oktober 2019

Vanochtend lekker ontbeten bij de Mexicaan. Dat adresje hadden we onthouden van 5 jaar geleden. Nog even wat gesnuffeld in de giftshops en daarna nog even naar de Wallgreens flesjes water en tandpasta inslaan. Wel goed insmeren hier in Las Vegas Quinn! Lois ging eerst nog even terug naar de hotelkamer om haar zonnebril te halen. We zouden haar weer treffen in de parkeergarage. Bij het afrekenen bij Wallgreens kwam Rina erachter dat ze haar portemonnee kwijt was. Het geld had ze er al uitgehaald, dus die portemonnee kon niet ver zijn. Gelukkig hij was gevonden en afgegeven. Wat een gedoe…. Wij dachten dat Lois al een tijdje aan het wachten was in de garage, maar niets was minder waar. Lois was in de hotelkamer even afgeleid door haar haren en verliet de kamer weer zónder zonnebril. Dus nogmaals een poging gedaan. Ja, gelukt?

Rein en Rina gingen naar het zwembad en de rest ging even naar de outlet verderop. Weer een hoop geld uitgegeven. (Ik deze keer niet hoor ;-). Nevil z’n gympies gratis schoon laten poetsen. En ze dachten ook nog dat hij aan het werk was bij de Tommy Hilfiger vanwege zijn t-shirt.

Bij terugkomst nog even een frisse duik in het koude zwembad en daarna nog even relaxen op de kamer.

Vanavond staat the Fremontstreet op het programma. De bekende verlichte straat. Een paar lampje waren ‘under construction’ maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een gezellige drukte hier. Natuurlijk weer even wat giftshops in en uit. Bij een bandje staan kijken en op zoek naar een restaurantje. Woensdag onbeperkt steak eten, let’s go and eat the steak! Naast de steak was er een ruim buffet. Heerlijk gegeten daar. Nog even een korte vergadering met als agendapunt de fooi van de ober. Nevil heeft er in ieder geval persoonlijk voor gezorgd dat de ober zijn fooi in handen kreeg.

Nog een cocktail en een biertje gedronken en bij een ander bandje staan kijken. Alhoewel we vooral naar de dansjes van the tooth fairy aan het kijken waren. Sexy hoor?. Ook de dames dansend op de bar zorgen voor de nodige afleiding. Op de terugweg nog even op zoek naar het ‘Welcome to fabulous Las Vegas’ sign om wat foto’s te schieten. Een vrijwilliger zorgde voor de juiste verlichting, want anders zag je niet heel veel. Via de drukke, maar mooie verlichte strip weer terug naar ons hotel.

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Stukje rijden…?

0 0
Read Time:1 Minute, 54 Second

Dinsdag 15 oktober 2019

Om 08.00 uur ontbijten, nou ja ontbijten. Wafels maken. Het was een niet zo’n uitgebreid ontbijt. Laten we het daar op houden. De planning van vandaag is om via Death Valley naar Las Vegas te rijden. Pittig stukje! Het landschap lijkt oneindig. Wat een lange wegen! Onderweg nog maar een keer tanken, want het valt niet mee voor de auto om in de bergen te rijden met 7 personen en bagage. Een broodje en een drankje en een zakje chips als toetje. Zo doen die Amerikanen dat.

Het tweede stuk reed ik, en Nevil naast mij. Ja, ja, dan moet je dus foto’s maken Nevil??

Rein riep dat hij nog geen wild dier had gezien vandaag. Dus op zoek naar het wildlife in Death Valley. Ja, ezels gespot, maar of die nou echt wild waren.

Death Valley is prachtig om te zien. Maar of het de moeite is om daarvoor 3 uur om te rijden naar Las Vegas, daar waren de meningen over verdeeld. Maar ja, we hebben het toch maar weer mooi gezien!

Aangekomen in Las Vegas! Even relaxen, opfrissen en op naar de strip. Iedereen keek zijn ogen uit. Venetië hotel, De Eiffeltoren, Ceasers hotel. De een nog mooier dan de ander. Het zijn geen hotels, het zijn complete winkelcentra. Vooral de mooie merken zie je voorbij komen.

En jippie er was ook een Panda Express. Heerlijk Chinese food. Iedereen ging voor de orange chicken, behalve Rein, die ging z’n eigen weg. De kok ging direct aan de slag om de orange chicken weer aan te vullen! Gelukkig ook weer een klein drankje erbij van 5 liter! En dan ook nog even een refil voordat we verder gaan. De Dr. Pepper komt al bijna de neus uit. Nevil en Quinn aten het gelukskoekje met spreuk en al op ?. En de spreuk die bij Etienne uit z’n koekje viel…. heel erg herkenbaar toch Etienne? Iets met niet in discussie gaan met mensen die je lief hebt…

Nevil moest ook nog even naar de Apple Store om …. oh ja, daar mocht ik niks over schrijven ?. Dat vertelt hij zelf nog wel een keertje. We hebben gelijk Caesars Palace bekeken en door naar de fonteinen bij het Bellagio die toevallig net aan gingen.

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Beer op de weg?

0 0
Read Time:1 Minute, 31 Second

Maandag 14 oktober 2019

Vandaag rijden we naar Sequoia park. Eerst nog even met Lois naar de Urgunt Care, want waarschijnlijk is haar blaasontsteking weer terug gekomen. Even in een potje plassen, het potje in het kastje in de muur zetten, zodat de verpleegkundige het potje aan de andere kant er weer uit kan pakken. Ik zeg handig systeem! Helaas had Lois weer blaasontsteking, dus weer aan de antibiotica. Na wat kleine onderzoeken en de rekening van $165,- betaald te hebben, konden we weer verder met onze reis. Een kleine vertraging opgelopen, dus snel koffers in de auto en gaan.

Het is een eind rijden naar Sequoia park. Als je de het park binnenkomst is het ongeveer nog een uur rijden, door de bergen, naar de General Sherman Tree. Gelukkig hoefde niemand over te geven?. Na wat mooie Panorama foto’s te hebben genomen, zijn we naar the big trees trail gegaan en daar ook onze ogen uitgekeken. Onvoorstelbaar hoe groot deze bomen zijn. Een eekhoorn poseerde nog even voor Etienne. En ook Quinn en Nevil namen verschillende poses aan. Maar ook van Lois en Rein een paar mooie shots genomen. Ook ik werd nog even op de gevoelige plaat vastgelegd door Quinn ?.

Als je de berg op rijdt, dan moet je er ook weer af. Dus daar gaan we weer. Ineens een opstoppingen, een overstekende beer! Wat gaaf. In alle rust stak hij de weg over. Het dier van de dag was weer gespot, Rein kon dat weer afvinken van zijn lijstje.

Het was al laat toen we aankwamen in Bakersfield, nog even wat gegeten bij Denny’s. We overnachten in een motel, zo één waar vanalles gebeurd in een film. (En waarschijnlijk ook in het echt). Er werd al een seriemoordenaar gespot bij het zwembad?. Als dat maar goed gaat…..

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

The rich white guy?

0 0
Read Time:2 Minute, 17 Second

Zaterdag 12 oktober 2019

Wat een heerlijk uitgebreid ontbijt. Dat kunnen we goed gebruiken, want we bewegen genoeg hier. Om 09.30 uur moeten we bij de haven zijn. Vanochtend gaan we met de boot de zee op om walvissen te gaan spotten! Het is een prachtige zonnige dag vandaag. Op het nieuws hoorde we dat er aan de noordkant van LA flinke bosbranden zijn en dat er uit voorzorg al tienduizenden mensen zijn geëvacueerd zijn. Gelukkig hebben wij niets van deze onrust meegekregen.

De eerste zeeleeuw is gespot, wat een grappige beesten zijn dat. De zee was gisteren vandaag heel erg kalm. Hopelijk spotten we vandaag een walvis. Helaas na zo’n 1,5 uur nog geen walvis gespot, de boot ging draaien. Opeens een enthousiasme, er waren een paar groepen dolfijnen gespot. Wat leuk! Ze kwamen zelfs nog even naast de boot zwemmen. Het was, ondanks dat we geen walvis hebben gezien, een superleuke boottocht.

Op naar Venice Beach. We kwamen nu op een ander stukje Venice Beach binnen dan in 2014. Jeetje wat een puinhoop. Veel troep van zwervers. Echt zonde, want Venice Beach is zo’n mooi strand. Een stukje verderop was het gelukkig al een stukje beter. Een eettentje waar je je rustig iets kunt eten, bleek een lastige opgave, dus een stuk pizza, nachos en een hotdog op de vuist gegeten n. Een kijkje genomen bij de stuntbaan voor skaters en rolschaatsers en even met de voetjes in de zee. Brrr, dat is koud. Knap dat er toch mensen aan het zwemmen zijn.

Nog even naar een straatoptreden kijken. “We need vallent….. that guy with the pink shirt”. Oh jee, pa is de pineut! That’s a rich guy. You can see that. He owns the beach!” Lachen natuurlijk. Braaf deed pa de danspasjes mee. Aan het einde sprong een jongen over alle white rich guys. Natuurlijk gaan ze uiteindelijk met de pet rond. Maar dik verdiend, want ze maken er een leuke show van!

Rain☔️?

Net zo als 2014 reden we verkeerd naar Santa Monica pier. Effe keren en weer terug. Het was erg druk op de pier. Allerlei optredens en het reuzenrad was ook nog van de partij. Een grote kermis! Wat mooie foto’s geschoten van de -bijna-zonsondergang en toen op zoek naar een restaurant. Bij de cheesecake facatory was het erg druk, dus besloten om eerst naar de Apple store te gaan en dan onderweg naar huis iets te eten. Nevil heeft zichzelf een mooie iPad cadeau gedaan. Toe maar weer….

Quinn, Lois, Nevil en Etienne gingen op zoek naar elektrische steppen, om de auto op te gaan halen. De overige reizigers zochte een bankje op om lekker uit te rusten. [Filpmje step volgt nog].

Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Wat een reis….✈️

0 0
Read Time:4 Minute, 30 Second

Donderdag 10 oktober 2019

Het is zover, de wekker gaat om 03.00 uur. Snel douchen, broodje smeren en naar Rein en Rina. Om 04.00 uur afgesproken, vandaag begint de grote reis naar Amerika met Rein, Rina, Nevil, Lois, Quinn, Etienne en Brigitte. Het is nog koud en donker als we de auto parkeren in de parkeergarage in Düsseldorf. Het pendelbusje naar de luchthaven weet het gaspedaal goed te vinden. In de lange rij bij de ingang van de luchthaven schiet hij van de ene naar de ander baan en toetert naar een collega die hem voor laat in de rij. Gelukkig geen lange rij bij de incheckbalie. Een voor een worden we bij naam geroepen ter controle. Het valt ook niet mee met een groep van zeven. De koffers gaan in het bagageruim, en deze moeten we bij de overstap in Londen ophalen vertelt de man. كزنو ٨٨٨ Omdat wij over moeten stappen krijgen we een extra label op onze koffer meer “priority”. Mooi!, dan krijgen de koffers voorrang op de band. Op naar gate B voor de security check. Nevil loopt nog heel even een stukje terug, gewoon om te constateren dat zijn twee instapkaarten aan elkaar geplakt zitten en er niet één op de grond ligt. Rein heeft zijn bidon rijkelijk gevuld met water en deze moet dus helemaal leeg zijn voordat we daar zijn. Proost Rein! Heel bijzonder, maar gate B is gesloten, ze verwijzen ons door naar gate C. Dus weer helemaal terug. Ik dacht nog snel even onder een koord door te kruipen om aan te sluiten bij de groep, maar helaas werd dat direct afgestraft en moest ik gewoon netjes de lintjes volgen. Rein kwam natuurlijk niet ongeschonden door de check. Vergeten zijn iPad en vloeistoffen uit de tas te halen. Dus een grondig onderzoek vond plaats. Iedereen lekker afgeleid en hups het hele stel ging rechts af richting gate C. Gate C?? Het was toch gate B? Yep, maar dat boeit niemand! Iedereen kan zijn paspoort laten scannen bij de douane, behalve Etienne. Op de een of andere manier kan de scan zijn paspoort niet lezen. Maar ook Etienne mocht gelukkig door. Het zou wat zijn, we kunnen niet zonder onze reisleider! Gezellig even door de tax-free shop, parfummetje opspuiten, drankjes bekijken. Voor je het weet loop je zo weer een stuk verder richting gate B. Welke richting? Ik zie alleen een bord met gate C.

Gate B was vóór de douane rechtsaf. Er hangt ook een groot bord hoor, waarop dit is aangegeven.

Hoe leggen we dit nu weer uit. Gelukt, via de achterkant bij de douane mochten we weer terug. Hij wilde nog wel even de paspoorten checken van dit vreemde stel.

Gelukkig toch nog op tijd aangekomen bij gate B en om met de eerste vlucht naar Londen te gaan. Nog even een sanitaire stop, want tja al dat water… Tijd om rustig koffie te drinken hadden we helaas niet. Maar de vlucht naar Londen is maar een klein uurtje. Naar bagageband 3 om de koffers weer op te halen. Even wachten, nog even wachten…. nog heel even dan…., maar helaas geen koffers. We waren ook de enige die daar stonden. Ondertussen kwamen er al een paar koffers van een andere vlucht voorbij. Dit klopt niet. Etienne vermoedde dat de koffers direct naar LA waren doorgeboekt, dus even checken bij de balie. Ja! Dat was het geval. Op zich heel handig, alleen niet handig van de grondsteward dat hij tegenovergestelde vertelde. Dus nu moesten we Heatrow verlaten om vervolgens weer doodleuk naar binnen te gaan en het hele riedeltje opnieuw te doen. Ach het houd je bezig op zo’n ochtend. En we weten ondertussen hoe het werkt. Toch Brigitte? Vloeistoffen moet je UIT je tas halen! Oeps, sorry ?. Ook Rein kreeg weer een volledig check, vanwege zijn papieren in z’n achterzak. Volgens mij doet hij ‘t erom. Ik had nu toch wel erg trek in koffie gekregen. Hey lekker een Starbucks. Rein weet nu ook hoe het werkt bij de Starbucks, eerst koffie bestellen, je naam doorgeven en dan staat er een overheerlijk bakkie voor je klaar. Zo simpel kan het zijn.

De vlucht naar LA verliep heerlijk rustig.  Geen turbulentie en de crew ontzettend vriendelijk. Op naar de paspoortcontroles, ja meervoud, want er eerst een controle via de scan en daarna nogmaals een persoonlijke controle. De wachtrijen waren lang, echt heel lang. Niet grappig. Bij het laatste stukje haalde een medewerker mijn ouders uit de rij en liet vervolgens ook ons doorgaan naar een andere balie. Toch een beetje mazzel. Op naar de autoverhuur om onze auto te halen en daarna naar het appartement. Helaas probleem: Etienne kreeg een app van de verhuurder dat de vorige huurder de sleutel had meegenomen en dat we dus niet in het appartement konden. Daar sta je dan met je koffers. Er is wat heen en weer gebeld naar booking.com. Ze gingen aan de slag om iets anders te regelen. Dan eerst maar doorrijden naar het staples center, naar de basketbal wedstrijd van de LA Clippers. Wat een spektakel! Echt superleuk om te zien! Na een tijdje begonnen de ogen toch wel heel zwaar te worden. Niet zo gek na 28 uur wakker te zijn geweest. Ondertussen een mail gehad van booking.com met een optie voor een appartement, maar uiteindelijk hebben we een hotel genomen in Korean town.


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %

Back in town??

0 0
Read Time:55 Second

Vrijdag 23 augustus 2019

Tijd om voor de laatst keer de koffers te pakken. Vandaag vliegen we terug naar Nederland. We kunnen rustig aan doen. Om 12.00 uur kunnen we uitchecken en daarna met de grab naar het vliegveld.

De schommel past mooi in de koffer, zelfs met alle kleding.  Sommige slippers laten we achter, die hebben hun beste tijd gehad en nieuwe fipper slippers nemen we weer mee.

Netjes op tijd ingecheckt en kunnen we beginnen aan de grote reis. De eerste 5 uur eerst weer naar Taiwan.

Daar een tussenstop van 2,5 uur. Prima tijd om even lekker wat te eten, drinken en te shoppen. Quinn heeft nu nieuwe oortjes. Made in …….. Nog even een lekkere massage in de stoel, tandjes poetsen en klaar voor de vervolgreis van 13 uur. Het is een lange vlucht, maar mede omdat we in de nacht vlogen was het goed te doen.

En nu zaterdagochtend 24 augustus zitten we in de trein naar Arnhem-centraal en kunnen we terugkijken op een mooie vakantie in Bali!?

Nb: Ook de dreamcatcher heeft de reis overleefd?


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %

Kunst aan het strand

0 0
Read Time:1 Minute, 45 Second

Woensdag 21 augustus 2019

Lekker uitgeslapen in onze villa. Heerlijk plekje, met een eigen binnenplaats. In de loop van de ochtend naar het strand gelopen. Ja, ja, weer langs hét winkeltje waar ik de schommel heb gekocht, die we de hele vakantie al meesjouwen?.

Vier ligbedden gehuurd voor de rest van de dag, lekkere luieren. Quinn, Lois en Etienne huurde een surfboard om hun surfskills verder te ontwikkelen. Mams bleef lekker op het ligbedje liggen. Iemand moet natuurlijk ook op de spulletjes passen ?.

Een meneer kwam voorbij met wat kunstwerken, schilderdoeken. Of we interesse hadden? Nou, laat maar eens wat zien. Er zaten echt wel leuke printen bij. En het kost natuurlijk geen drol. Dus Etienne en ik 2 doeken uitgezocht. Zijn tweelingbroer zou de doeken geschilderd hebben. Nou volgens mij zijn meerdere broers aan het schilderen geweest, want verschillende verkopers hebben we met de kunstwerken zien lopen op het strand. Hij pakte de de doeken keurig in en vertelde ondertussen dat hij een vriend in Nederland had, in Rosmalen. Lois kwam uit het water met haar surfboard en wilde ook even de kunstwerken bekijken. Dus daar ging hij weer….. bladerend door zijn doeken. Afijn, na wat twijfel, tussen die en die, werd het toch die andere.

Zo nu en dan wordt er door de strandwachters gefloten naar mensen die te ver in zee zijn. Ze gaan dan zoals in Baywatch, rennend met hun surfboard onder de armen de zee in, om deze mensen op te halen. Je vraagt je ook af waarom mensen soms zo ver de zee in gaan. Ze houden het echt goed in de gaten. Ook Lois houdt het goed in de gaten hier!

Voor je het weet is de zon onder en is de dag alweer bijna voorbij. Tijd om maar eens terug te gaan om ons op te frissen voor het avondeten. We gaan vanavond allemaal beef Rendang eten bij dat ene sportcafé, waar we in het begin van de vakantie de formule 1 hebben gekeken. Die kwam volgens Etienne als beste uit de test. En inderdaad deze was ietwat pittig, maar we heel lekker.


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %

Privé optreden Bruno Mars??

0 0
Read Time:3 Minute, 17 Second

Maandag 19 augustus 2019

Vandaag geen ontbijt, want we vertrekken om 07.30 uur op onze scooters naar de haven. We gaan snorkelen met de Manta’s. Met 12 man aan boord gingen we op pad, een Nederlandse vroeg aan Boney waarom hij zijn gitaar bij zich had en hij zei “ja moest van hem”, wijzend naar Etienne.  Op een redelijke grote boot met lekkere snelheid richting Manta bay gevaren, de plek waar de Manta’s zich in ieder geval in de ochtend bevinden. Kapitein Boney Mars ging voorop de boot staan, op zoek naar de Manta’s. Wij moesten natuurlijk met onze uitrusting aan klaar staan. Als hij er één zag, liet hij dat met een enthousiaste hoge stem aan ons weten. En hup allemaal het water in. Prachtig om zo boven die grote Manta’s te zwemmen, het lijkt net of ze zweven in het water. Het water was wel erg koud op die plek.

Boney probeerde onder water te filmen of foto’s te maken. Van Lois had hij een mooi filmpje.

Daarna voor de baai van Angel’s Billabong en Broken beach gesnorkeld. Etienne snorkelt wat af hier, helemaal in z’n element. Tussendoor pakte Boney z’n gitaar en ging een een nummer van Bruno Mars zingen. Grappig dat hij dat deed.

We gingen nog snorkelen op de plek, waar we eerder waren geweest, toen Quinn en Etienne gingen duiken en Lois en ik gingen snorkelen. Dus Lois en ik bleven lekker op de boot. Vlak voor de haven nog een keer een duik op zoek naar de grote zwarte tuna vissen. Ze weten precies welke soorten waar vaak zitten. Op de terugweg zong Boney nog een paar liedjes. Op wat bewolking na, was het een geslaagde boottocht?

Voordat we weer verder gaan op de scooters even langs het kantoor van de boot, waarmee we terug gaan naar Bali. Op de heenweg gaven ze aan, dat je even moest doorgeven wanneer je weer terug wilde met je open ticket. Zo gezegd, zo gedaan. Wij op zoek naar “het kantoor”. Gevonden, het was een tafeltje in een marktkraam aan het strand, een open office. Hij vroeg niet naar onze namen, en aantal personen. Dus er werd helemaal niks geregistreerd. Het zal wel goed komen.

Voordat we verder naar Atuh Beach reden, eerst even de duikspullen naar het hotel gebracht en “even” de haren van Lois uitgekamd?

Het was weer een flink stuk hobbelen en bobbelen op de scooter. Maar de kinderen zijn goede chauffeurs. Op de borden staat Atuh beach rechtdoor en rechtsaf, de keuze is reuze. Natuurlijk net de “verkeerde” afslag gekozen. Nu kwamen we wel bij Atuh beach uit, maar aan de overkant lag Diamond beach. Daar wilde Lois toch ook wel even kijken. Dus nadat de drone weer ingepakt was, eerst weer een stukje terug en daarna de andere afslag genomen. En inderdaad ook hier weer een prachtig uitzicht. Via een mooie uitgehakte trap kon je naar beneden. Dit was goed te doen, dacht ik. Bijna beneden toch weer een heel steil stuk zonder touwen. Dus na enige twijfel draaide mams weer om naar boven. Ik heb in ieder geval de beenspieren goed getraind. Bovenaan even uitpuffen met een drankje. Nadat er een “paar” foto’s waren gemaakt door Etienne, Quinn en Lois, kwamen zij ook weer boven. Gauw op de scooter in de koele wind terug richting ons hotel om daar bij zonsondergang een hapje te gaan eten.

Er is hier veel keuze aan restaurants, bijna allemaal zonder klanten. Ik vind dat echt wel een beetje saai. Gelukkig kregen we gezelschap van een piepkleine zwarte kitten. Hij was echt nog heel erg klein en mager. Die heeft lekker samen met ons kip gegeten?. Hij bleek bij het restaurant te horen, dus we hebben hem maar niet meegenomen! Voordat we terug naar ons hotel gingen, natuurlijk eerst nog even koffie gedronken bij ons favoriete koffietent!


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %

Brommert rijden

0 0
Read Time:1 Minute, 45 Second

Zaterdag 17 augustus 2019

Laatste ochtend op het eilandje Nusa Ceningan. Na het ontbijt, op pad met 2 scooters. Nou ja, scooter? In Nederland mag je er gewoon de snelweg mee op, dus meer een soort van motor. Eerst even via de Yellow Bridge naar het andere eiland Nusa Lembongan. Deze bekende gele brug, die de twee eilanden verbindt, is in oktober 2016 ingestort. Ik vond ‘m nu ook niet erg stabiel, dus best spannend. Het is een vrij smalle brug, waar veel toeristen lopen om een foto maken. En dan rijden er dus ook gewoon scooters overheen. Maar hier kan dat gewoon allemaal. Eerst maar weer even pinnen om onze miljoenen aan te vullen, want het gaat hard hoor. Toen naar een aantal strandjes gereden.Het eerste strandje was Dream Beach. Een stukje verderop ligt Devil’s Tears. Je verwacht het niet, maar wat een drukte hier. Allemaal Chinezen, zij worden in kleine open vrachtauto’s gebracht. Echt heel veel. Hier dan dus ook maar met een paar marktkramen neer strijken, wie weet levert het nog wat op.

Blue Lagoon (Nusa Ceningan)

Onderweg nog even wat gedronken op Secret Point en toen weer richting Nusa Ceningan, naar ons resort. Want om 13.00 uur staat de kapitein voor ons klaar om ons naar Nusa Penida te varen. Tja, en daar sta je dan met alle koffers op het strand….?. Gelukkig ook hier genoeg taxi’s te krijgen. Ingecheckt bij ons hotel en op zoek naar een restaurantje.  Dat lijkt soms makkelijker dan het is. Aan de weg, tussen allerlei oude gebouwen ineens een moderne koffie-tent en daar heerlijk gegeten.

Op het strand met onze leen-honden een tijdje illegaal op wat zitzakken van een ander hotel gezeten en daarna lekker wat cocktails gedronken en gerelaxt. Etienne had de snorkel meegenomen, dus hij ging maar eens een duik maken. Enthousiast kwam hij terug, 2 schildpadden gezien! Dus ook Quinn ging nog even op onderzoek uit en hij spotte gelukkig ook een joekel van een schildpad.

Nog maar een cocktail genomen en wat te snacken en genoten van de mooie zonsondergang samen met onze vrienden?


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %

Bestel maar, bestel maar, bestel maar

0 0
Read Time:1 Minute, 53 Second

Woensdag 14 augustus 2019

Vandaag niks speciaals op het programma. Lekker ontbijten, relaxen, zwemmen en snorkelen.

Een drankje doen, een lunch eten, en dat allemaal op onze mooie bedjes aan het strand.

Etienne en ik hebben nog een stukje gelopen op het strand. Gezellig met onze drie honden. Een beetje strandjutten. De jongste boef ging er met een maatje vandoor. Mooi om te zien hoe goed deze honden het hier hebben. Alle vrijheid en toch altijd een plekje om terug te komen waar je je eten krijgt. Een tijdje later kwam de kleine boef terug, heel trots kwam hij aanlopen. Hij had iets gevangen, wij dachten een grote krab. Toen hij dichterbij kwam zagen we het goed. Het was een gebraden kippetje?. Die had hij gestolen van twee jongens verderop die aan het BBQ waren. Eerder had hij in de wildernis achter het hotel al een kip weten te pakken. Toen kwam hij er minder goed mee weg. Ze hebben hem toen weggejaagd met een kapmes. Daardoor heeft hij een wond aan zijn bil. Annie was toen direct met hem naar de dierenarts gegaan. Het heelt gelukkig al aardig goed.

Voor de avond een taxi geregeld om naar het centrum te gaan. Toen we in de taxi zaten vertelde de chauffeur dat het erg druk was. Ze vierden vanavond de vrijheid van Indonesië. Een aantal groepen lopen dan een mars van ongeveer 30 kilometer. Een hoop mensen aan de kant als toeschouwers. Regelmatig kwamen er kleine vrachtauto’s voorbij, volgeladen met jongelui en harde muziek.

We hadden een leuk restaurantje gevonden om te gaan eten. Of ik misschien ongesteld moest worden vroegen Quinn en Lois. Want, vroeg ik? Je besteld zo veel eten ?. Als vooraf had ik 2 x loempia besteld, een schaal kroepoek en een fruitsalade. Maar ze hielpen mij gelukkig wel allemaal mee om het op te eten. Ik hoorde geen klachten, behalve dat Lois haar lip verbrandde aan de loempia. En toen kwam de rekening, niet te geloven, omgerekend was het €20,00. En echt heerlijk gegeten.

Omdat we met de taxichauffeur 22.15 uur hadden afgesproken om ons op te halen. Hadden we nog ruim te tijd om koffie te drinken. Heerlijk bij een mooi hotel aan zee, op een ligbedje aan het zwembad.


Happy

Happy

0 %


Sad

Sad

0 %


Excited

Excited

0 %


Sleepy

Sleepy

0 %


Angry

Angry

0 %


Surprise

Surprise

0 %