0 0

Dinsdag 24 juli 2018

Koffers weer pakken, ontbijten, ff appen met de familie en de rit richting Detroit kan beginnen. Oh nee eerst nog, zoals beloofd naar het Outlet Center. Lois nog een spijkerjasje en t-shirts gekocht van Tommy Hilfiger en ook Quinn kon hier slagen voor een trui. Lois had al een jasje van Calvin Klein gekocht in New York, maar deze van Tommy was toch véél leuker. Ik weet niet hoe we dat straks allemaal in de koffers moeten krijgen.

Etienne voelde zich niet zo lekker, dus ik reed het eerste stuk. Het is toch zo’n 4 uur rijden en omdat ik een miscommunicatie had met de navigatie, kun je daar snel een half uur bij op tellen ?. De benzine bijna op, dus maar even tanken bij afrit 149. Maar eenmaal de afrit genomen, geen bord meer te bekennen. Nog even en er moet geduwd worden?. Gelukkig in de verte de benzinepomp in zicht.

Weer snel de snelweg op om er vervolgens na 3 km af te gaan om iets te eten en natuurlijk is ook hier een benzinepomp!

We slapen vannacht in het Best Western Waterfront hotel.  Een supermooi uitzicht op de skyline van Detroit. Morgen naar de overkant, Detroit bekijken en s’ avonds vliegen we voor een paar dagen naar Miami.  Zon zee en strand en relaxen!

Etienne heeft zich nog even opgewarmd in de badkuip, want hij had het koud.  Als dat maar goed gaat. We zullen het zien morgen! Beterschap!

Nog even een hapje gegeten bij The Bistro aan het water, een wandeling op de boulevard en nog een gokje gewaagd in het Caesars hotel. Kinderen onder de 19 jaar mogen niet naar binnen in het casino, dus dan maar even buiten wachten.

About Post Author

e10ne

tab-alt@werkhoven.nu

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Maandag 23 juli 2018

Vandaag gaan we een dagje naar Toronto. Gisteren heeft zich daar een groot drama afgespeeld, er heeft een gek om zich heen lopen schieten?. Je zult maar net op dat terrasje zitten….

Eerst maar eens kijken bij het stadion van The Blue Jays, het baseball team van Toronto.

Daarna even een snack gegeten en koffie gedronken bij de Starbucks. Een stad met veel hoge gebouwen. We zijn richting de boulevard gelopen, daarna nog een stuk door de stad en weer geëindigd bij het stadion. Etienne en ik hebben een cap gekocht en natuurlijk verderop ook nog een magneetje gescoord. Wij vonden de stad niet zo heel veel aan, dus zijn we weer bijtijds teruggegaan.

Onderweg gegeten bij de Red Lobster, dan stond nog op het lijstje van Etienne. Heerlijke kreeft en garnalen gegeten, gelukkig hadden ze ook kip. We hadden een aardige serveerster, die ontzettend haar best deed om het ons naar de zin te maken, dus dan zit je aan de 20% tip! Hoppa 30 Canadese dollars in haar schort! Quinn is jaloers op dit soort fooien ?. Misschien dat ze dat bij New York Pizza ook in kunnen voeren: 10% als je niet zo tevreden bent, 15% als je redelijk tevreden bent en 20% als je heel erg tevreden bent over de dienstverlening.

Op de heenweg zagen we een Outlet Center, daar moesten we natuurlijk nog even langs. Helaas was het al 20.30 uur en sloten de winkels om 21.00 uur. Toch is het mij gelukt om nog een mooi horloge te scoren van Fossil en Lois had voldoende gespot zodat we morgen, voordat we richting Detroit rijden, nog even terug gaan naar de outlet.

About Post Author

e10ne

tab-alt@werkhoven.nu

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %

0 0

Zondag 22 juli 2018

Oops! En toen was het 10.00 uur, geen wekker gezet en maar eens lekker uitgeslapen.

Na het ontbijt gaan we over de Rainbowbridge naar de USA om de watervallen van dichtbij te bekijken. Als je de brug oversteekt van CAN naar USA moet je $1 tol betalen. En natuurlijk had ik niet het goede wisselgeld want er konden alleen 4 kwarters in. De wisselautomaten werkte ook al niet lekker mee maar uiteindelijk lukte het om wat us dollars om te wisselen. Gelukkig wel de paspoorten mee want die hadden we ook nodig. Als eerste naar de Maid of the Mist. De boot die je zo dicht mogelijk bij de Falls brengt. Dit doen ze al 150 jaar. Gelukkig was het niet zo druk en waren we snel binnen. In de rij zagen we nog een heel gezelschap met allemaal dezelfde sandalen aan. Grappig dus Bri maakt gelijk een foto.

We mochten allemaal vrijwillig een blauwe poncho aan, Lois had liever een roze maar dan hadden we op een andere boot moeten zitten.

Als een stel PinQuinns werden we op de boot gezet en vaarden we vlak langs de American Falls op. Die poncho’s zijn dus echt wel nodig☔️ Op naar de Horseshoe Falls, deze zijn echt heftig en groot! Hier komen we echt tot aan de rand. Ik heb wel gefilmd maar ik weet niet of er wat op te zien is. Het was in ieder geval weer een avontuur. Quinn en ik gingen nog even vlak langs de waterval op om zeker te weten dat hij natte schoenen zou hebben. Dat is dus gelukt!

Met een ritje in een trolley over het Niagara National Park kwamen we bij Cave of the Winds. Hier konden we de Horseshoe Falls van bovenaf bekijken en daarna via de Cave vlak naast de American Falls en zelfs gedeeltelijk onder op het Hurricanedeck staan. Gelukkig kregen we hier gele poncho’s wat ons toch wat beter staat en nog beter hier kregen we dus ook die mooie sandalen waar we inmiddels het halve park al mee zagen rondlopen.

Hier kregen we ook een stuk geschiedenis en zagen we hoe de Falls na 1887 in ere hersteld waren na dat ze eerst volgebouwd waren met watermolens en fabrieken die de waterkracht gebruikte voor hun productieproces. En ja, 1 van de namen die ervoor zorgde was Nicolas Tesla die met zijn waterkracht centrale Buffalo kon voorzien van elektriciteit.

Hierna wilde we naar het aquarium omdat we daar toch gratis in mochten met onze passen maar helaas was die al dicht. Dan maar weer de brug over naar Canada. Bri wilde nog een zonnebril kopen bij de tax-free shop in Canada maar dan moest ze wel weer de US in dus laat maar zitten..

Even naar ons huisje en wat relaxen en daarna nog even naar Cliftonstreet. De strip van Niagara Falls. Quinn wilde graag naar het Guinness book of Records museum. Binnen bleek het wel een beetje achterhaald en wat oud maar toch weer wat leuke weetjes gezien en geleerd. Iemand die zijn navel vuil voor jaren bewaard en de langste mens ter wereld die sterft aan een slecht gezette brace aan zijn enkel. Ook kon Bri daar nog even Mario spelen?

Inmiddels is het al weer 23.30 en moeten we nog eten. Deze keer bij Boston Pizza. Een sportster waar ze vanalles serveren. Uiteindelijk nog een lange dag geworden maar mooie herinneringen gemaakt!

About Post Author

e10ne

tab-alt@werkhoven.nu

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %